۱۲ حقیقت عجیب درباره کشورهای مختلف دنیا که حتماً نشنیده اید
تاریخ انتشار: ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۹۸۳۷۱
بسیاری از گردشگران هنگام سفر به یک کشور تلاشی برای یادگیری درباره‌ی آداب و رسوم و سبک زندگی مردم آنجا نمی‌کنند. این کار، اما اشتباه است چرا که چیز‌هایی که در کشور خودمان عادی محسوب می‌شوند، ممکن است در کشورهای دیگر نامتعارف یا حتی توهین آمیز باشند. با کسب آگاهی درباره‌ی فرهنگ یک کشور، گردشگران می‌توانند جلوی وقوع موقعیت‌های ناخوشایند را بگیرند و سفر بی دردسرتری داشته باشند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در حالی که بیشتر زنان دنیا تلاش می‌کنند از تمام مو‌های بدن خود خلاص شوند، زنان برزیلی، برعکس، داشتن یک پرز طلایی روی بدن را نشانه‌ی زیبایی می‌دانند. آنها به جای زدن مو‌های بدن خود، آنها را با ترکیب ویژه‌ای که در هر فروشگاه محلی‌ای یافت می‌شود، بور می‌کنند. زنان برزیلی بسیاری از اوقات کار رنگ کردن مو‌های بدن شان را در ساحل انجام می‌دهند و ترکیب بورکننده را مثل کرم ضد آفتاب به پوست خود می‌زنند.
۲- در هلند بسیاری از خانه‌ها پرده ندارنددر برخی کشورهای اروپایی همچون هلند به ندرت روی پنجره‌ها پرده می‌بینید. در این کشور نصب پرده روی پنجره‌ها امر رایجی نیست؛ و رهگذران در صورت تمایل می‌توانند به راحتی هر چه درون یک خانه رخ می‌دهد را ببینند.
حتماً می‌پرسید چرا مردم نگران حریم شخصی شان نیستند. نکته اینجا است که در این کشور‌ها نگاه متفاوتی به مقوله‌ی حریم شخصی وجود دارد. مردم به حریم شخصی یکدیگر احترام می‌گذارند و هیچ کس به اینکه از پنجره به داخل خانه‌ی یک غریبه سرک بکشد حتی فکر هم نمی‌کند.
۳- در ژاپن بسیاری از خیابان‌ها اسم ندارنددر ژاپن به جای استفاده از اسامی برای خیابان‌ها از شماره‌ی بلوک و منطقه استفاده می‌شود. مثلاً بسیار زیاد پیش می‌آید که از کسی بشنوید: «من در بلوک ۶ کار می‌کنم» یا «من در منطقه‌ی ۳ زندگی می‌کنم». گرچه خیابان‌های اصلی و بزرگراه‌ها از این قاعده مستثنی هستند، اما به طور کلی ممکن است در ابتدا گیج کننده به نظر برسد.
با این حال، با داشتن یک نقشه تقریباً به راحتی می‌توان در عرض چند ثانیه محل مورد نظر را پیدا کرد. این سیستم می‌تواند از گشتن به دنبال اسامی خیابان‌ها روی نقشه سریع‌تر باشد.
۴- در سنگاپور لباس‌ها را روی شاخه‌های بامبو خشک میکنندسنگاپور به جاذبه‌های گردشگری نامتعارف بی شمارش معروف است، اما یک چیز هست در این کشور که احتمالاً تعجب هر گردشگری را برمی انگیزد: نحوه‌ی خشک کردن لباس‌های شسته شده. سنگاپوری‌ها به جای بند رخت یا رخت آویز از شاخه‌های بامبو استفاده می‌کنند.
البته امروزه شاخه‌های بامبو عمدتاً جای خود را به میله‌های پلاستیکی داده اند، اما در ابتدا از شاخه‌های طبیعی بامبو برای این منظور استفاده می‌شد.
۵- در ترکیه نوع دسر هست که با سینه‌ی مرغ درست میشودپودینگ ترکی «تاووک گوگسو» (Tavuk Göğsü) ثابت میکند مرغ نه تنها برای درست کردن غذا و سالاد مناسب است، بلکه با آن دسر هم می‌توان درست کرد. این دسر با سینه مرغ خرد شده، شیر، برنج، شکر و دارچین درست می‌شود. تاووک گوگسو یکی از غذا‌های مشهور و محبوب ترکیه است.
۶- در ایتالیا توالت‌های فرنگی مخصوص افراد مسن و معلول شکل دیگری دارندایتالیا استاندارد‌های مخصوص به خود را در رابطه با توالت افراد مسن و معلول دارد. توالت مخصوص این افراد باید نهایت راحتی را هنگام استفاده برای آنها فراهم کند؛ بنابراین راحتی یکی از جنبه‌های اساسی در طراحی آن است.
توالت مخصوص افراد مسن و معلول در ایتالیا باید حداقل ۱۴۰ سانتیمتر از دیوار چپ و ۴۰ سانتیمتر از دیوار راست دستشویی فاصله داشته باشد. علاوه بر این، فاصله‌ی نشیمنگاه توالت تا کف زمین باید چیزی بین ۴۵ تا ۵۰ سانتیمتر باشد و از دیوار پشتی ۷۵ تا ۸۰ سانتیمتر فاصله داشته باشد.
۷- خانه‌های هلند پرشیب‌ترین پلکان‌های دنیا را دارندپلکانهای به شدت پرشیب یکی از مشخصه‌های خانه‌های هلند هستند. این پلکان‌ها یکی از اجزای اساسی خانه‌های کانالی‌ای هستند که به دلیل احتمال وقوع سیل، بسیار بلند و باریک ساخته شده اند. پلکان‌های این خانه‌ها هم باید با فرم آنها جور درمی آمدند، به همین دلیل باریک و پرشیب ساخته می‌شدند.
۸- حمام‌های سنتی ژاپنیکی دیگر از شگفتی‌های ژاپن حمام‌های سنتی آن به نام «اوفورو» (Ofuro) است که از چوب ساخته می‌شود. وان‌های حمام اوفورو را می‌توان در هر آپارتمان ژاپنی‌ای یافت و حمام در آن یک مناسک تمام عیار است. فرد ابتدا در آب فرو می‌رود به طوری که آب تا شانه هایش را بپوشاند و سپس دریچه‌ی چوبی وان را روی آن می‌گذارد تا گرمای آب حفظ شود.
طبق سنت همه‌ی اعضای خانواده یکی پس از دیگری و بدون عوض کردن آب در وان حمام اوفورو می‌نشینند، به همین دلیل همیشه پیش از آن زیر دوش حمام می‌کنند.
۹- در کره جنوبی جوهر قرمز یک تابو استدر کره جنوبی نوشتن نام یک فرد با جوهر قرمز به این معنی است که آن فرد از دنیا رفته است. به همین دلیل گردشگران هنگام انتخاب خودکار برای نوشتن باید بسیار دقت داشته باشند.
۱۰- در کلمبیا هات چاکلت را با یک تکه پنیر نمک دار درون آن سرو میکنندمردم کلمبیا نگاه بسیار ویژه‌ای به شکلات دارند. در این کشور نوشیدن هات چاکلت با پنیر امر متداولی است. به گفته‌ی گردشگران این نوشیدنی بسیار خوش طعم هم هست.
۱۱- در فرانسه شیر‌ها را در دمای اتاق نگه میدارنددر فرانسه اغلب فروشگاه تنها شیر فوق پاستوریزه می‌فروشند. به همین دلیل در این کشور نگهداری شیر در یخچال امر غیرمعمولی است و بسیاری از مردم می‌گویند این شیر‌ها نمی‌ترشند و مزه‌ی آنها با شیر‌های پاستوریزه‌ی معمولی فرق میکند.
۱۲- در اندونزی انعام دادن رایج نیستدر اندونزی دادن انعام در رستوران‌ها و دیگر مکان‌های خدماتی کار مرسومی نیست. با این حال، اندونزیایی‌ها گرد کردن مبلغ صورتحساب یا اندکی تغییر در مبلغ آن برای نشان دادن قدردانی خود را کار مؤدبانه‌ای می‌دانند.
منبع: روزیاتو
منبع: فرارو
کلیدواژه: حقایق عجیب همین دلیل مو های بدن خیابان ها پلکان ها خانه ها کشور ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۹۸۳۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چند حقیقت درباره نادر طالب‌زاده
دوست قدیمی‌اش سلیم غفوری می‌گوید که بزرگترین آرزویش این بود روزی را ببیند رژیم صهیونیستی در این دنیا نیست و این روزها همه دنیا پرچم مبارزه و مقابله با اسرائیل را به اهتزاز درآورده‌‌اند، جایش بیشتر از هر زمانی دیگر، خالی است. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، نهم اردیبهشت‌ماه سال 1401 روزی که همه جهان فریاد مرگ بر اسرائیل سر می‌دادند خبر درگذشت یک متفکر و پژوهشگر رسانه به گوش رسید. آن روز، روز قدس بود و نادر طالب‌زاده برای همیشه چشم از جهان فروبست. مردی که با همه سختی‌ها و پیچیدگی‌ها کنفرانس افق نو را راه انداخت.
سال‌ها دبیری جشنواره فیلم عمار را برعهده داشت و به کارگردانی سریال «بشارت منجی» هم شناخته می‌شود. ساخت چندین مستند و البته اجرای برنامه «عصر» شبکه افق تنها گوشه‌ای از فعالیت‌های اوست، نادر طالب‌زاده را بیش از هرچیزی با فعالیت‌های انقلابی‌اش می‌شناسیم؛ در حالی که از 16 تا 26 سالگی در آمریکا زندگی می‌کرد همزمان با وقوع انقلاب به کشور بازگشت تا صدای آن باشد، خط او، خط انقلاب بود.
همان‌جا که سخنان امام خمینی (ره) را از مطبوعات درست چندماه قبل از عزیمتشان به پاریس پیگیری می‌کرد و در خاطراتش عنوان کرد که از این سخنان بسیار متأثر شده است. کارگردانی که معتقد بود به هیچ جبهه‌ای جز انقلاب تعلق ندارد، خودش می‌گوید «من در آمریکا مشاهداتی داشتم که بعدها خیلی به دردم خورد» همین هم شد بعدها هم در قالب جشنواره «عمار» و هم کنفرانس افق نو ابعادی تازه از این کشور را هویدا کرد.
طالب‌زاده اما نقشی در ماندگاری حوادث تسخیر لانه جاسوسی را هم دارد، او که در سال‌های اخیر به واسطه فعالیت‌های ضد استکباری‌اش در لیست تحریم‌های آمریکا هم قرار گرفت، از اولین کسانی بود که در قالب تیم مستندسازی در صحنه تسخیر سفارت آمریکا حاضر شد و وقایع آن روزگاران را ثبت و ضبط کرد، ساخت همین مستند هم سرآغاز همکاری او با صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران شد.
حقیقتی که نادر طالب‌زاده از داود میرباقری گفت/ نخستین سالگرد درگذشت مبدعِ برنامه زنده تلویزیونی + فیلمبرنامه «عصر» را می‌توان یکی از مهمترین‌های فعالیت‌های او در بستر تلویزیون محسوب کرد، برنامه‌ای که پلی ارتباطی و البته حلقه‌ای برای گردآوری چهره‌های استکباریستیز بود، همان هدفی که نادر طالب‌زاده دنبالش می‌کرد. طالب‌زاده البته همین هدف را در کنفرانس افق نو هم پیگیری کرد، همایشی که ابتدا با عنوان «هالیوودیسم» آغاز به کار کرد اما بعدها با تغییر نام چهره‌هایی از کشورهای مختلف جهان را به خود دید.
اما به مناسبت سالروز درگذشت او نگاهی به چند حقیقت از این متفکر انقلابی داریم که سیدسلیم غفوری قائم‌مقامِ این روزهای معاونت سیما و مدیر سال‌های نه چندان دور شبکه مستند و افق سیما آنها را بازگو کرد.
غفوری از این نکته آغاز کرد: اگر بخواهم درباره حاج نادر در یک جمله بگویم او در هر زمانی پیشتاز عرصه رسانه بود. با فهم درست از نیاز آن مقطع، واردِ فضای رسانه می‌شد. وقتی به زمانِ‌جنگ او نگاه کنیم ساخت مستندهای دوران دفاع‌مقدس را با شکل و شمایلی درست پیش می‌برد. اگر به روایت مظلومیت مردم بوسنی رسید که در مقطعِ خودش بهترین کار بود، «خنجر و شقایق» را ساخت. کارهای مختلفی که در حوزه مقاومت در دستور کار قرار داد مثل مجموعه «عصر انتظار» و مجموعه «نسل فراموش شده» که راجع به اردوگاه‌های فلسطینی‌ها بود جزو کارهایی است که هنوز هم ماندگارند و درباره‌شان می‌توان ساعت‌ها صحبت کرد.
این مدیر در تلویزیون از وجوه متمایز برنامه‌سازی نادر طالب‌زاده گفت؛ «مهمترین نکته‌ای که طالب‌زاده در عرصه برنامه‌سازی داشت فهم کامل نسبت به موضوعی بود که در دستورِ کار خودش قرار می‌داد. بنابراین دست روی نقاطی می‌گذاشتند شاید برای خیلی از افراد، این نقاط مکشوف نبود و پنهان مانده است. نقاط پنهان را می‌آوردند و روی آن ذره‌بین می‌گذاشتند و آن نقاط پنهان را برجسته می‌کردند. در تلاش بودند خودشان را تسلیمِ جریان غالب رسانه‌ای نکنند؛ واقعاً اگر در یک موضوعی به چیزی می‌رسیدند و می‌آمدند خیلی آن را شجاعانه و با صراحت بیان می‌کردند.
در واقع وجوه تمایز او صراحت، فهم درست موضوع و تلاش برای کشف حقیقت بود. شما در مجموعه "خنجر و شقایق" این تفاوت و وجوه تمایز را می‌بینید. این فقط یک مستند جنگی صرف نیست و گزارش از نبرد جنگ در بوسنی نبود. "خنجر و شقایق" در پی کشف حقیقتی بود که در ظاهر و پوسته جنگ جریان داشت و این "خنجر و شقایق" را به عنوان اثری متفاوت خلق کرد.»
اما شاید نگاه صهیونیست‌ستیزی و استکبارستیزیِ نادر طالب‌زاده در جای جایِ فعالیت‌های فرهنگی و هنری او دیده شود؛ همان‌گونه سلیم غفوری به آن اشاره کرد: «او همیشه مهمترین دغدغه‌اش این بود آن‌چیزی که به عنوان صهیونیست جهانی شناخته می‌شود را معرفی کند. این خط را او در برنامه «راز» دنبال کرد و در کارهای دیگرِ او می‌توان به وضوح مشاهده‌اش کرد. در سریال «بشارت منجی» هم این نگاه دیده می‌شود.
طالب‌زاده در دوران جنگ برای مستندسازی دفاع‌مقدس از هیچ تلاشی دریغ نکرد و در طول 30 سال دیگر، عمرش را صرفِ مبارزه با صهیونیست کرد. نکته مهمی است که او در روزِ منتسب به مبارزه با صهیونیست و حمایت از مردم فلسطین، این دنیا را ترک کرد. به نظرم بزرگترین پیام فوت ایشان در روز قدس این است نادر طالب‌زاده قهرمان مبارزه با صهیونیست و اسرائیل بود. به نظرم این نکته نباید در هیچ مطلبی از طالب‌زاده، مغفول بماند. یا ماجرای تحریمِ او از سویِ آمریکایی‌ها که بابتِ برپایی افق نو اتفاق افتاد. چرا که افق نو در پی افشای ماهیت صهیونیست جهانی بود و آنها متوجه شدند او خلاف جریان رسانه‌ای مسلط بر جهان عمل میکند.»
او بزرگترین آرزوی طالب‌زاده را از بین رفتن رژیم صهیونیستی دانست و گفت: بزرگترین آرزویش این بود روزی را ببیند رژیم صهیونیستی در این دنیا نیست و رژیم صهیونیستی دچار زوال شده است. سال‌ها برای مسئله افشای ماهیت جریان صهیونیستی در دنیا تلاش کرد. شاید به حق باید بگوییم ایشان سردار رسانه‌ای مبارزه با صهیونیسم و سردار جبهه فرهنگی انقلاب بودند.
شاید یکی از حقایق دیگر زندگی او پرورش نیرو در فضای هنر و رسانه انقلاب باشد؛ به تعبیر غفوری، او در طول این سه دهه برای پرورش نیرو در فضای هنر و رسانه از هیچ تلاش و کوششی دریغ نکرد. آموزش به بچه‌های رسانه‌ای خارج از کشور مثل دوستان لبنانی و افغانستانی تا داخل کشور که دوره‌های مختلفی برگزار کرد و ساعت‌ها کارشان را می‌دید و راهنمایی‌شان می‌کرد. برای رشد و آموزش بچه‌های رسانه‌ای جبهه انقلاب واقعاً وقت می‌گذاشت. شاید یکی از بزرگترین کارهای او نسلی باشند که امروز در این عرصه فعالیتِ چشمگیری دارند و شاگردانِ نادر طالب‌زاده‌اند.
در سالروز درگذشت او شاید یادآوری این نکته جالب باشد؛ نادر طالب‌زاده بارها درباره غفلت نسبت به عدم ساخت فیلم، مستند و کارهای نمایشی درست درباره اهل‌بیت و فضایِ دینی گلایه‌ها کرده بود؛ او همواره به نگاه جهانی و بین‌المللی در این عرصه تأکید می‌کرد. "ما باید روایت‌های دینی و مذهبی‌مان را چارچوب و ساختار بین‌المللی ببخشیم و اصلاً نویسندگان و پژوهشگران این حوزه باید به این سمت و سو بروند تا دیگر عوالم جهانی هم به پاسخ پرسش‌ها، ابهامات و نظریات دینی‌شان دست یابند."
و یک نکته جالب درباره راه افتادن گفت‌وگوی زنده در تلویزیون است؛ نادر طالب‌زاده در یکی از گفت‌وگوهایی که با خبرگزاری تسنیم داشت درباره سریال‌های دینی تلویزیون به این نکته جالب اشاره کرد که گفت‌وگوی زنده را در تلویزیون راه انداخته است. او گفت: "یادم می‌آید به علی لاریجانی رئیس سازمان صداوسیما وقت پیشنهاد دادم صداوسیما برنامه گفتگوی زنده‌ای ندارد و در حالی که تلویزیون کشورهای دیگر با گفتگوهای زنده انتقادی، سرپا بودند. خوشبختانه این پیشنهاد مورد قبول قرار گرفت و این کار از شبکه پنج شروع شد برنامه‌ای تحت عنوان «شباهنگام» که کار سیاسی و جنگ نرم با من بود. البته ناگفته نماند که برخی‌ها را هم می‌خواستیم همچون ازغدی که به واسطه این برنامه دیده شد، دیده شوند اما تلویزیون جلویشان را گرفت. آنقدر نمی‌شودهای سازمان زیاد شد که من به عنوان طراح برنامه ترجیح دادم استعفا بدهم."
انتهای پیام/
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»